Teraz Urbanowicz

Galeria Huta Sztuki

od 15 XI 2019 do 30 IX 2020

Na wystawie można zobaczyć prace z lat 60. i 70. XX wieku, m.in.  słynne obrazy z serii „Czarnych kwadratów”, a także mniej znane dzieła; obrazy w kontrastowych, geometrycznych  układach, czystych barwach, malowane techniką kładzenia płaskich, gładkich i szerokich powierzchni. Ten okres w twórczości artysty to przykład jego nowego, płaszczyznowego stylu.

Obrazy Urbanowicza już od najwcześniejszych lat poddawane były różnym eksperymentom fakturowym, znajdując się w kręgu najbardziej aktualnej wówczas tendencji w sztuce światowej. Urbanowicz zaczynał malarską karierę jako surrealista i ekspresjonista. Zafascynowany geometrycznym „malarstwem materii”, w latach sześćdziesiątych poświęcił się temu rodzajowi sztuki. Ów formalny eksperyment i przekonanie, że obraz można „malować wszystkim”, zaowocowały wielowarstwowymi, eklektycznymi pracami o niejednolitej strukturze. Urbanowicz tworzył swoje obrazy używając piasku, żwiru, gipsu, skóry, szmacianych ścinków i sznurków. Później, na ponad dziesięć lat, najważniejsze miejsce zajął w jego twórczości kolor. W latach 80. do „tradycyjnych” rysunków i obrazów wprowadził dynamiczne, abstrakcyjne lub animistyczne formy, a nasycone barwy zastąpiły ostre kontrasty czerni i bieli.

Wystawa prac Witolda Urbanowicza jest wpisana w stałą ekspozycję Galerii Huta Sztuki obejmującą kilkadziesiąt prac artystów ze środowiska plastyków Nowej Huty. Artysta ten był jednym z członków tzw. Grupy Nowohuckiej, zwanej często także Grupą 5-ciu. Razem z przyjaciółmi: Julianem Jończykiem, Januszem Tarabułą, Jerzym Wrońskim i Danutą Urbanowicz, od 1956 r. wystawiali wspólnie w Klubie MPiK w Nowej Hucie. To właśnie oni współtworzyli jedno z najciekawszych zjawisk sztuki powojennej – malarstwo materii. W Galerii Huta Sztuki prezentowane są zarówno ich dzieła, jak i prace autorstwa Mariana Kruczka, Eugeniusza Muchy, Walentego Gabrysiaka, Janusza Trzebiatowskiego, Józefa Szajny czy Lucjana Mianowskiego. Stałe miejsce ma również ekspozycja prac z lat 1950-1970, od socrealistycznych obrazów Erwina Czerwenki, takich jak „Robotnicy na budowie Nowej Huty” czy „Namioty junaków”, przez wcześniej nieeksponowaną „Panoramę Nowej Huty” z lat 50. autorstwa Witolda Chomicza, po sztukę współczesną.

Witold Urbanowicz urodził się w 1931 r. w O zmianie w województwie wileńskim. W latach 1950 – 1956 studiował na ASP w Krakowie. Był uczniem profesorów: Zygmunta Radnickiego, Zbigniewa Pronaszki, Czesława Rzepińskiego i Jonasza Sterna. Po raz pierwszy wystawiał pod patronatem Marii Jaremy, Jonasza Sterna i Tadeusza Kantora. Wraz z przyjaciółmi współtworzył Grupę 5-ciu. Był także członkiem Grupy Krakowskiej. W latach 1972-74 pracował jako wykładowca na ASP w Krakowie. Następnie prowadził pracownie rysunku i malarstwa na UMCS w Lublinie (1972-1981). Był też wykładowcą w filii Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie.  Mieszkał i pracował w Krakowie w dzielnicy Nowa Huta.

Brał udział w około 200 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą, m.in. w Austrii, Czechosłowacji, Rosji, Ukrainie, Łotwie, Turcji, Danii, Holandii, Anglii, Francji, Niemczech, USA. Jego prace znajdują się w zbiorach: Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Narodowego w Kielcach, Muzeum Śląskiego w Katowicach, Muzeum Narodowego w Szczecinie, Muzeum Okręgowego w Bydgoszczy, Muzeum Okręgowego w Białymstoku, Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie  oraz Galerii Huta Sztuki Ośrodka Kultury im C. K. Norwida  w Krakowie.